|
Πέρασε το καλοκαίρι κι είναι μέρα μεσημέρι
στην πόρτα μου γυρίζω το κλειδί,
έξω βρέχει κι είμαι μόνος, γέμισε από φύλλα ο δρόμος
ξανά όλοι μαζί και μοναχοί.
Ανάμνηση το καλοκαίρι, ανάμνηση
μα ο χειμώνας φέρνει πάλι άνοιξη,
ανάμνηση το καλοκαίρι, ανάμνηση,
ποιος ξέρει αν τ’ άλλο καλοκαίρι θα `μαστε μαζί.
Πέρασε το καλοκαίρι, με θυμάσαι, ποιος να ξέρει,
χειμώνας τώρα μπαίνει, τι τα θες,
αγάπες που κι αυτές κρυώσαν και τα τηλέφωνα αραιώσαν
χειμώνας και παγώνουν οι γραμμές.
Ανάμνηση το καλοκαίρι, ανάμνηση
μα ο χειμώνας φέρνει πάλι άνοιξη,
ανάμνηση το καλοκαίρι, ανάμνηση,
ποιος ξέρει αν τ’ άλλο καλοκαίρι θα `μαστε μαζί.
Ξανά στο νέφος στον αέρα, μικραίνει ολοένα η μέρα
Αθήνα και κυλάει η ζωή,
συννέφιασε και φέρνει μπόρα, αλλάξανε ξανά την ώρα
στην πόρτα μου γυρίζω το κλειδί.
|
Pérase to kalokeri ki ine méra mesiméri
stin pórta mu girízo to klidí,
ékso vréchi ki ime mónos, gémise apó fílla o drómos
ksaná óli mazí ke monachi.
Anámnisi to kalokeri, anámnisi
ma o chimónas férni páli ániksi,
anámnisi to kalokeri, anámnisi,
pios kséri an t’ állo kalokeri tha `maste mazí.
Pérase to kalokeri, me thimáse, pios na kséri,
chimónas tóra beni, ti ta thes,
agápes pu ki aftés kriósan ke ta tiléfona areósan
chimónas ke pagónun i grammés.
Anámnisi to kalokeri, anámnisi
ma o chimónas férni páli ániksi,
anámnisi to kalokeri, anámnisi,
pios kséri an t’ állo kalokeri tha `maste mazí.
Ksaná sto néfos ston aéra, mikreni oloéna i méra
Athína ke kilái i zoí,
sinnéfiase ke férni bóra, alláksane ksaná tin óra
stin pórta mu girízo to klidí.
|
