Τα πρώτα μου χρόνια τ’ αξέχαστα τα ‘ζησα
κοντά στ’ ακρογιάλι,
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
στη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη.
Και να! Μες στον ύπνο μου την έφερε τ’ όνειρο
κοντά μου και πάλι
τη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
τη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη.
Κι εμέ, τρισαλίμονο! μια πίκρα με πίκραινε,
μια πίκρα μεγάλη,
και δε μου τη γλύκαινες πανώριο ξαγνάντεμα
της πρώτης λαχτάρας μου, καλό μου ακρογιάλι!
και δε μου τη γλύκαινες πανώριο ξαγνάντεμα
της πρώτης λαχτάρας μου, καλό μου ακρογιάλι!
|
Ta próta mu chrónia t’ akséchasta ta ‘zisa
kontá st’ akrogiáli,
sti thálassa eki ti richí ke tin ímeri,
sti thálassa eki tin platiá, ti megáli.
Ke na! Mes ston ípno mu tin éfere t’ óniro
kontá mu ke páli
ti thálassa eki ti richí ke tin ímeri,
ti thálassa eki tin platiá, ti megáli.
Ki emé, trisalímono! mia píkra me píkrene,
mia píkra megáli,
ke de mu ti glíkenes panório ksagnántema
tis prótis lachtáras mu, kaló mu akrogiáli!
ke de mu ti glíkenes panório ksagnántema
tis prótis lachtáras mu, kaló mu akrogiáli!
|