Είναι μου λένε ο καιρός
γιατρός πολύ μεγάλος
κι εγώ θα πρέπει να γενώ
μαζί του κάποιος άλλος.
Κι είναι κι αυτά τα όνειρα
που όνειρα θα μείνουν
γιατί ζητάν το σ’ αγαπώ
και δυο ψυχές, να γίνουν.
Μα εγώ έχω μόνο μια ψυχή
στα δύο μοιρασμένη
κι όταν ένα γίνεται
μόνη της πάλι μένει.
Γυμνά τα πόδια μου, γυμνά
στις λίμνες πάντα βάζω
σηκώνω λίγο τα φτερά
στη μέση τ’ ανεβάζω.
Κι όταν φυσάει δυνατά
τ’ απλώνω και τα’ ανοίγω
για να μπορεί και να πετά
το σώμα, λίγο λίγο.
Μα εγώ έχω μόνο μια ψυχή
στα δύο μοιρασμένη
κι όταν ένα γίνεται
μόνη της πάλι μένει.
|
Ine mu léne o kerós
giatrós polí megálos
ki egó tha prépi na genó
mazí tu kápios állos.
Ki ine ki aftá ta ónira
pu ónira tha minun
giatí zitán to s’ agapó
ke dio psichés, na ginun.
Ma egó écho móno mia psichí
sta dío mirasméni
ki ótan éna ginete
móni tis páli méni.
Gimná ta pódia mu, gimná
stis límnes pánta vázo
sikóno lígo ta fterá
sti mési t’ anevázo.
Ki ótan fisái dinatá
t’ aplóno ke ta’ anigo
gia na bori ke na petá
to sóma, lígo lígo.
Ma egó écho móno mia psichí
sta dío mirasméni
ki ótan éna ginete
móni tis páli méni.
|