Άστραφτε αστραπές το πρωτοβρόχι άστραφτε
πάνω σε κάμπους με χρυσά ηλιοτρόπια έβρεχε
διάφανη ζέστη
πάνω στα φυλλαράκια κυλούσε
η ανάσα της βροχής μούσκευε κι εμάς
κι ο ιδρώτας της αγάπης κυλούσε
σαν άχνα της βροχής.
Ξαφνικά στη βροχή σε βρήκα όπως κάποτε
χρόνος που,
χρόνος που δεν είναι αρκετός ποτέ
δώρο της ζωής
έτσι ξανά μαζί να βρεθούμε
στην άχνα της βροχής
όλη μου η ζωή
με λίγα φιλαράκια κυλάει
σαν άχνα της βροχής.
Πως βροντάν οι βροντές γύρω τριγύρω πως βροντάν
την καρδιά πλημμυρίζουν αναμνήσεις τι ζητάν
πίσω με γυρνούν
σ’ αυτά που ήταν να ζήσουν για πάντα
μα τώρα πια δε ζουν
τρέχουν οι καιροί
κι όλα μικρά μεγάλα παλιώνουν
και λιώνουν σαν κερί.
|
Άstrafte astrapés to protovróchi ástrafte
páno se kábus me chrisá iliotrópia évreche
diáfani zésti
páno sta fillarákia kiluse
i anása tis vrochís muskeve ki emás
ki o idrótas tis agápis kiluse
san áchna tis vrochís.
Ksafniká sti vrochí se vríka ópos kápote
chrónos pu,
chrónos pu den ine arketós poté
dóro tis zoís
étsi ksaná mazí na vrethume
stin áchna tis vrochís
óli mu i zoí
me líga filarákia kilái
san áchna tis vrochís.
Pos vrontán i vrontés giro trigiro pos vrontán
tin kardiá plimmirízun anamnísis ti zitán
píso me girnun
s’ aftá pu ítan na zísun gia pánta
ma tóra pia de zun
tréchun i keri
ki óla mikrá megála paliónun
ke liónun san kerí.
|