Έγιναν όλα μια σταλιά
και χώρεσαν κι εμένα
δυο σπίρτα όλη μου η φωτιά
και τα ταξίδια τρένα
από το σπίτι στη δουλειά.
Κι αν κάπου νιώθω μια χαρά
φταίνε τα δυο σου μάτια
που ρίχνουν ίσκιο στα μικρά
να μοιάζουνε παλάτια
αχ να μοιάζουνε παλάτια.
Έγινε ο κόσμος πιο μικρός
κι από τον εαυτό μου
ένα καδράκι τα βουνά
και στο παράθυρό μου
μια στάλα ο ωκεανός
|
Έginan óla mia staliá
ke chóresan ki eména
dio spírta óli mu i fotiá
ke ta taksídia tréna
apó to spíti sti duliá.
Ki an kápu niótho mia chará
ftene ta dio su mátia
pu ríchnun ískio sta mikrá
na miázune palátia
ach na miázune palátia.
Έgine o kósmos pio mikrós
ki apó ton eaftó mu
éna kadráki ta vuná
ke sto paráthiró mu
mia stála o okeanós
|