Σε μια σταγόνα ελπίδα
το πρόσωπό σου είδα
να μου χαμογελά
Σε μιαν αχτίδα ήλιο
αντίκρισα ένα φίλο
ζεστά να μου μιλά
Άγγιξες τ’ όνειρο μου
κράτα με σαν παιδί
μικρό παράθυρο μου
σ’ αυτό που λεν ζωή
Θα στο χρωστάω χάρη
δεν σου ζητάω πολλά
μια πέτρα απ’ το φεγγάρι
και δυο λευκά πουλιά
Σ’ ένα παλιό μου δάκρυ
σε μιας κλωστής την άκρη
χρυσόμυγα πετά
Σ’ ένα φθαρμένο ρούχο
ψυχή και σώμα σου ‘χω
χρόνια να καρτερά
Άγγιξες τ’ όνειρο μου
κράτα με σαν παιδί
μικρό παράθυρο μου
σ’ αυτό που λεν ζωή
Θα στο χρωστάω χάρη
δεν σου ζητάω πολλά
μια πέτρα απ’ το φεγγάρι
και δυο λευκά πουλιά
|
Se mia stagóna elpída
to prósopó su ida
na mu chamogelá
Se mian achtída ílio
antíkrisa éna fílo
zestá na mu milá
Άngikses t’ óniro mu
kráta me san pedí
mikró paráthiro mu
s’ aftó pu len zoí
Tha sto chrostáo chári
den su zitáo pollá
mia pétra ap’ to fengári
ke dio lefká puliá
S’ éna palió mu dákri
se mias klostís tin ákri
chrisómiga petá
S’ éna ftharméno rucho
psichí ke sóma su ‘cho
chrónia na karterá
Άngikses t’ óniro mu
kráta me san pedí
mikró paráthiro mu
s’ aftó pu len zoí
Tha sto chrostáo chári
den su zitáo pollá
mia pétra ap’ to fengári
ke dio lefká puliá
|