Ανάθεμα π’ αγάπησα το χώμα σου | Anáthema p’ agápisa to chóma su

Ανάθεμα π’ αγάπησα το χώμα σου πατρίδα
και διπλοτρισανάθεμα που δε σε ματαείδα
κοντόμερος κι ανήμπορος το κύμα αναρωτούσα
κι αντίκρυ μου ο Χάροντας και τον περιγελούσα

Ανήμερα κι απ’ αύριο καράβι καρτερούσα
κι ήτονε νεκροκάραβο και για τ’ αλλού κοιτούσα
Μια μέρα μια Παρασκευή θα πέσω να πεθάνω
και μια Λαμπρή θ’ αναστηθώ από το χώμα πάνω

Anáthema p’ agápisa to chóma su patrída
ke diplotrisanáthema pu de se mataida
kontómeros ki aníboros to kíma anarotusa
ki antíkri mu o Chárontas ke ton perigelusa

Anímera ki ap’ avrio karávi karterusa
ki ítone nekrokáravo ke gia t’ allu kitusa
Mia méra mia Paraskeví tha péso na petháno
ke mia Labrí th’ anastithó apó to chóma páno