Τα ρούχα τα βιβλία στ’ αμάξι φόρτωσα
Αγάπη και δειλία απόψε σκότωσα
Δεν θέλω να με ψάξεις με στεναχώρησες
Με λόγια και με πράξεις αλλού προχώρησες
Μοναξιά μου πάλι οι δυο μας μείναμε
Σπίτι μας οι τοίχοι και οι δρόμοι
Όσα ονειρευτήκαμε δεν γίνανε
Η αγάπη εμάς δεν μας σηκώνει
Μοναξιά μου πάλι την πατήσαμε
Κι είναι αυτό που πάντα μας ενώνει
Χρόνια και φιλιά στην άμμο χτίσαμε
Η αγάπη εμάς δεν μας σηκώνει
Τα σημειώματα σου στον κάδο τ άφησα
δεν είπα ούτε γεια σου το γκάζι πάτησα
Πικρό παράπονο μου μην τρέξει πρόλαβα
Και το ραδιόφωνο μου στο τέρμα το ’βαλα
Μοναξιά μου πάλι οι δυο μας μείναμε
Σπίτι μας οι τοίχοι και οι δρόμοι
Όσα ονειρευτήκαμε δεν γίνανε
Η αγάπη εμάς δεν μας σηκώνει
Μοναξιά μου πάλι την πατήσαμε
Κι είναι αυτό που πάντα μας ενώνει
Χρόνια και φιλιά στην άμμο χτίσαμε
Η αγάπη εμάς δεν μας σηκώνει
|
Ta rucha ta vivlía st’ amáksi fórtosa
Agápi ke dilía apópse skótosa
Den thélo na me psáksis me stenachórises
Me lógia ke me práksis allu prochórises
Monaksiá mu páli i dio mas miname
Spíti mas i tichi ke i drómi
Όsa onireftíkame den ginane
I agápi emás den mas sikóni
Monaksiá mu páli tin patísame
Ki ine aftó pu pánta mas enóni
Chrónia ke filiá stin ámmo chtísame
I agápi emás den mas sikóni
Ta simiómata su ston kádo t áfisa
den ipa ute gia su to gkázi pátisa
Pikró parápono mu min tréksi prólava
Ke to radiófono mu sto térma to ’vala
Monaksiá mu páli i dio mas miname
Spíti mas i tichi ke i drómi
Όsa onireftíkame den ginane
I agápi emás den mas sikóni
Monaksiá mu páli tin patísame
Ki ine aftó pu pánta mas enóni
Chrónia ke filiá stin ámmo chtísame
I agápi emás den mas sikóni
|