Δεν ξέρω γιατί με πικραίνεις,
σε δύσκολη θέση με φέρνεις.
Το ψάρι στα χείλη μου ψήνεις
ποτέ να χαρώ δεν μ’ αφήνεις.
Μου δίνεις ποτήρι πικρό
του πόνου φαρμάκι να πιω
με κάνεις και κλαίω μα λέξη δεν λέω
γιατί σαν τρελή σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Με κάνεις και κλαίω
χωρίς να σου φταίω
μα λέξη δεν λέω
γιατί σ’ αγαπώ.
Μυστήριο είσαι για μένα
και τα ‘χω τελείως χαμένα,
ψυχή σου χαρίζω και σώμα
τι άλλο γυρεύεις ακόμα.
Μου δίνεις ποτήρι πικρό
του πόνου φαρμάκι να πιω
Με κάνεις και κλαίω χωρίς να σου φταίω
μα λέξη δεν λέω γιατί σ’ αγαπώ.
|
Den kséro giatí me pikrenis,
se dískoli thési me férnis.
To psári sta chili mu psínis
poté na charó den m’ afínis.
Mu dínis potíri pikró
tu pónu farmáki na pio
me kánis ke kleo ma léksi den léo
giatí san trelí s’ agapó, s’ agapó.
Me kánis ke kleo
chorís na su fteo
ma léksi den léo
giatí s’ agapó.
Mistírio ise gia ména
ke ta ‘cho telios chaména,
psichí su charízo ke sóma
ti állo girevis akóma.
Mu dínis potíri pikró
tu pónu farmáki na pio
Me kánis ke kleo chorís na su fteo
ma léksi den léo giatí s’ agapó.
|