Φυλακή χωρίς αμπάρες και σιδεριές
Μοιάζει το δικό μας σπίτι από τα χτες
Ρημαγμένο προδομένο, όλο καημό
Πού να κάτσω για να κλάψω τον χωρισμό
Ανάθεμα την τύχη μου
Που σ’ έβαλα στο σπίτι μου
Κι από την πρώτη την βραδιά
Σου ‘δωσα αγάπη και κλειδιά
Δεν μπορώ δεν την αντέχω την ερημιά
Πιο καλά να το ‘χε κάψει μια πυρκαϊά
Έφερες μες στην καρδιά μου τον χαλασμό
Πού να κάτσω για να κλάψω τον χωρισμό
|
Filakí chorís abáres ke sideriés
Miázi to dikó mas spíti apó ta chtes
Rimagméno prodoméno, ólo kaimó
Pu na kátso gia na klápso ton chorismó
Anáthema tin tíchi mu
Pu s’ évala sto spíti mu
Ki apó tin próti tin vradiá
Su ‘dosa agápi ke klidiá
Den boró den tin antécho tin erimiá
Pio kalá na to ‘che kápsi mia pirkaiá
Έferes mes stin kardiá mu ton chalasmó
Pu na kátso gia na klápso ton chorismó
|