Μοιάζω με δέντρο ανήμπορο στο χώμα να ριζώσει
κι άλλες φορές με έρωτα που έμεινε στο “μη”.
Με κοριτσάκι ξέγνοιαστο που τρέχει να γλιτώσει
και με καρδιά αγέραστη, που τρέμει να μη δει την πτώση!
Κι όλο μπαλώνω κενά,
ανάβω κεριά
και βρίζω τη μέρα.
Κι όλο χαϊδεύω σκυλιά,
δεν βγάζω μιλιά,
δεν πάω πιο πέρα.
Μοιάζω με κήπο απάτητο στη μέση της Κυψέλης
κι άλλες φορές μοιάζω με γη που όργωσαν πολλοί.
Με τραγουδάκι θλιβερό που λένε οι κοπέλες
και με κραυγή μιας βροχής που έπεσε κι εμείς χωρίς ομπρέλες!
|
Miázo me déntro aníboro sto chóma na rizósi
ki álles forés me érota pu émine sto “mi”.
Me koritsáki kségniasto pu tréchi na glitósi
ke me kardiá agérasti, pu trémi na mi di tin ptósi!
Ki ólo balóno kená,
anávo keriá
ke vrízo ti méra.
Ki ólo chaidevo skiliá,
den vgázo miliá,
den páo pio péra.
Miázo me kípo apátito sti mési tis Kipsélis
ki álles forés miázo me gi pu órgosan polli.
Me tragudáki thliveró pu léne i kopéles
ke me kravgí mias vrochís pu épese ki emis chorís obréles!
|