|
Στο νησάκι την είδα κάποια γλυκιά βραδιά
που το κύμα αργοφυλούσε την αμμουδιά
σαν νεράιδα λουσμένη στου φεγγαριού το φως
στο φιλί της ξεχνιόταν κάθε κρυφός καημός
Όπως μόν’ ένα βράδυ η μέθη τ’ ονείρου ζει
μόν’ εκείνη τη νύχτα ζήσαμ’ οι δυο μαζί
σαν νεράιδα εχάθη πάλι το πρωί
και θρηνώ στη ζωή
Μπέλλα, Μπέλλα, Μπέλλα Μαρί
η καρδιά μου πάντα σε λαχταρά
Μπέλλα, Μπέλλα, Μπέλλα Μαρί
να βρει χαρά
Έλα πάλι εσύ στο μικρό νησί
όπου μοναχός είμ’ ό φτωχός
αγάπη μ’ έλα χρυσή
Πού έφυγες πού πας
πια δε μ’ αγαπάς
έλα μια βραδιά σε καρτερώ
στην αμμουδιά
|
Sto nisáki tin ida kápia glikiá vradiá
pu to kíma argofiluse tin ammudiá
san neráida lusméni stu fengariu to fos
sto filí tis ksechniótan káthe krifós kaimós
Όpos món’ éna vrádi i méthi t’ oniru zi
món’ ekini ti níchta zísam’ i dio mazí
san neráida echáthi páli to pri
ke thrinó sti zoí
Bélla, Bélla, Bélla Marí
i kardiá mu pánta se lachtará
Bélla, Bélla, Bélla Marí
na vri chará
Έla páli esí sto mikró nisí
ópu monachós im’ ó ftochós
agápi m’ éla chrisí
Pu éfiges pu pas
pia de m’ agapás
éla mia vradiá se karteró
stin ammudiá
|
