Μποέμισσα ξανθιά, γαλανομάτα,
γόησσα αφράτη, ζηλευτή,
μ’ άναψες καημούς πολύ μεγάλους
είναι μαρτύριο για μένα η ζωή.
Ένας μαγνήτης είναι η ματιά σου,
ζαλίζει, ξεμυαλίζει σαν κοιτάς.
Μα εμένα χρόνια τώρα βασανίζεις,
με κοροϊδεύεις κι όλο λες πως μ’ αγαπάς.
Μες στη καρδιά χρυσό παλάτι σ’ έχω,
σκλάβο μ’ έκανες, τι θα γίνω;
Μποέμισσα στο λέγω δεν αντέχω
τα γαλανά σου μάτια πάντα λαχταρώ.
|
Boémissa ksanthiá, galanomáta,
góissa afráti, zileftí,
m’ ánapses kaimus polí megálus
ine martírio gia ména i zoí.
Έnas magnítis ine i matiá su,
zalízi, ksemialízi san kitás.
Ma eména chrónia tóra vasanízis,
me koroidevis ki ólo les pos m’ agapás.
Mes sti kardiá chrisó paláti s’ écho,
sklávo m’ ékanes, ti tha gino;
Boémissa sto légo den antécho
ta galaná su mátia pánta lachtaró.
|