Μυρίζει βροχή και κάθομαι έξω,
για λίγο να αντέξω αυτή τη σιωπή
μου μοιάζει γιορτή που αέρας δεν φέρνει
φοβάμαι τα αστέρια μη χάσω μια ευχή
Μυρίζει βροχή το δέρμα ποτίζει
στιγμές ψιθυρίζει που ήσουν εκεί
Το σώμα ιδρώνει στη μπόρα σου λιώνει
Δεν σβήνω τα φώτα μην έρθεις πρωί
Μυρίζει βροχή το χώμα ψηλώνει
στα πόδια μου στρώνει καινούργιο χαλί
το δάκρυ δεν στάζει πονάω όταν χαράζει
ξεχνάω τι ήμουν και γίνομαι εσύ
και γίνομαι εσύ
ξεχνάω τι ήμουν και γίνομαι εσύ
το δάκρυ δεν στάζει πονάω όταν χαράζει
ξεχνάω τι ήμουν και γίνομαι εσύ
|
Mirízi vrochí ke káthome ékso,
gia lígo na antékso aftí ti siopí
mu miázi giortí pu aéras den férni
fováme ta astéria mi cháso mia efchí
Mirízi vrochí to dérma potízi
stigmés psithirízi pu ísun eki
To sóma idróni sti bóra su lióni
Den svíno ta fóta min érthis pri
Mirízi vrochí to chóma psilóni
sta pódia mu stróni kenurgio chalí
to dákri den stázi ponáo ótan charázi
ksechnáo ti ímun ke ginome esí
ke ginome esí
ksechnáo ti ímun ke ginome esí
to dákri den stázi ponáo ótan charázi
ksechnáo ti ímun ke ginome esí
|