Άνοιξα το συρτάρι μου
σήμερα παλικάρι μου
για να το συγυρίσω
και ένιωσα καμάρι μου,
ελπίδα και φεγγάρι μου
πως θα λιποθυμήσω.
Αχ, πια δεν μπορώ να ζήσω.
Γιατί μέσα σε φάκελο
αντάμα μ’ έναν άγγελο
σ’ είδα ζωγραφισμένο
κι ένιωσα ρίγος άθελο
που για ένα πείσμα άμυαλο
τον έχεις χωρισμένο.
Αχ, αυτό το επιμένω.
Γύρνα στο πλάι της ξανά,
στα όνειρά της τα ορφανά
να φέρεις τη ζωντάνια
κι από θολά και μελανά
να γίνουν λαμπερά κι αγνά
αγάπης πυροφάνια.
Αχ, να φύγει η ορφάνια.
|
Άniksa to sirtári mu
símera palikári mu
gia na to sigiríso
ke éniosa kamári mu,
elpída ke fengári mu
pos tha lipothimíso.
Ach, pia den boró na zíso.
Giatí mésa se fákelo
antáma m’ énan ángelo
s’ ida zografisméno
ki éniosa rígos áthelo
pu gia éna pisma ámialo
ton échis chorisméno.
Ach, aftó to epiméno.
Girna sto plái tis ksaná,
sta ónirá tis ta orfaná
na féris ti zontánia
ki apó tholá ke melaná
na ginun laberá ki agná
agápis pirofánia.
Ach, na fígi i orfánia.
|