Πέρασε τόσος καιρός
Μα στο μυαλό μου υπάρχεις
Μακριά σου νιώθω μίσος
Θέλω για μια στιγμή πίσω να ‘ρθεις
Να ‘ξερες πόσες φορές σε ζητώ
Και το όνομά σου φωνάζω
Έφυγες και κάθε βράδυ εγώ
Τον εαυτό μου δικάζω
Να ‘ξερες πόσες φορές σου μιλώ
Κι ας μην ακούς τη φωνή μου
Έγινε η εικόνα σου σκίτσο θολό
Και η νύχτα κλαίει μαζί μου
Πέρασε τόσος καιρός
Και εγώ στην τρέλα έχω φτάσει
Στη μοναξιά οδηγώ
Σε δρόμο δίχως μια στάση
Να ‘ξερες πόσες φορές σε ζητώ
Και το όνομά σου φωνάζω
Έφυγες και κάθε βράδυ εγώ
Τον εαυτό μου δικάζω
Να ‘ξερες πόσες φορές σου μιλώ
Κι ας μην ακούς τη φωνή μου
Έγινε η εικόνα σου σκίτσο θολό
Και η νύχτα κλαίει μαζί μου
|
Pérase tósos kerós
Ma sto mialó mu ipárchis
Makriá su niótho mísos
Thélo gia mia stigmí píso na ‘rthis
Na ‘kseres póses forés se zitó
Ke to ónomá su fonázo
Έfiges ke káthe vrádi egó
Ton eaftó mu dikázo
Na ‘kseres póses forés su miló
Ki as min akus ti foní mu
Έgine i ikóna su skítso tholó
Ke i níchta klei mazí mu
Pérase tósos kerós
Ke egó stin tréla écho ftási
Sti monaksiá odigó
Se drómo díchos mia stási
Na ‘kseres póses forés se zitó
Ke to ónomá su fonázo
Έfiges ke káthe vrádi egó
Ton eaftó mu dikázo
Na ‘kseres póses forés su miló
Ki as min akus ti foní mu
Έgine i ikóna su skítso tholó
Ke i níchta klei mazí mu
|