Ανάβω το φως, κανείς στο δωμάτιο
μονάχα εγώ και η σιωπή
κομμάτια η καρδιά, τα θέλω μου στάχτη
μαζί μου όσα λόγια είχες πει.
Φωτιά στο μυαλό μου, κραυγές απουσίας
παιχνίδια του ονείρου και της φαντασίας
σε φέρανε και απόψε εδώ
και εγώ που αγάπη δεν έχω χορτάσει
στα όρια της τρέλας απόψε έχω φτάσει
και ψάχνω την άκρη να βρω.
Να μ’ αγαπάς, αυτό είναι η λύση
γιατί όλα τα άλλα μου τα ‘χουν διαλύσει
και ψάχνω παντού να σε βρω
Να μ’ αγαπάς, αυτό θέλω μόνο
γιατί δεν αντέχω να μεγαλώνω
δίχως εσένα εγώ.
Ο σκέτος καφές, μου καίει τα χείλη
η μέρα χαράζει χλωμή
και η μοναξιά, ξανά μου την πέφτει
αχ πόσο μου λείπεις εσύ.
Φωτιά στο μυαλό μου, κραυγές απουσίας
παιχνίδια του ονείρου και της φαντασίας
σε φέρανε και απόψε εδώ
και εγώ που αγάπη δεν έχω χορτάσει
στα όρια της τρέλας απόψε έχω φτάσει
και ψάχνω την άκρη να βρω.
Να μ’ αγαπάς, αυτό είναι η λύση
γιατί όλα τα άλλα μου τα ‘χουν διαλύσει
και ψάχνω παντού να σε βρω
Να μ’ αγαπάς, αυτό θέλω μόνο
γιατί δεν αντέχω να μεγαλώνω
δίχως εσένα εγώ.
|
Anávo to fos, kanis sto domátio
monácha egó ke i siopí
kommátia i kardiá, ta thélo mu stáchti
mazí mu ósa lógia iches pi.
Fotiá sto mialó mu, kravgés apusías
pechnídia tu oniru ke tis fantasías
se férane ke apópse edó
ke egó pu agápi den écho chortási
sta ória tis trélas apópse écho ftási
ke psáchno tin ákri na vro.
Na m’ agapás, aftó ine i lísi
giatí óla ta álla mu ta ‘chun dialísi
ke psáchno pantu na se vro
Na m’ agapás, aftó thélo móno
giatí den antécho na megalóno
díchos eséna egó.
O skétos kafés, mu kei ta chili
i méra charázi chlomí
ke i monaksiá, ksaná mu tin péfti
ach póso mu lipis esí.
Fotiá sto mialó mu, kravgés apusías
pechnídia tu oniru ke tis fantasías
se férane ke apópse edó
ke egó pu agápi den écho chortási
sta ória tis trélas apópse écho ftási
ke psáchno tin ákri na vro.
Na m’ agapás, aftó ine i lísi
giatí óla ta álla mu ta ‘chun dialísi
ke psáchno pantu na se vro
Na m’ agapás, aftó thélo móno
giatí den antécho na megalóno
díchos eséna egó.
|