Να ‘πινα απ’ τα χέρια σου νερό
κι απ’ το στόμα σου, το μέλι,
θα σου τραγουδούσαν οι αγγέλοι,
τα παιδιά θα στήνανε χορό.
Τόσο σ’ αγαπώ και τόσο ακόμη,
μα κι αν είναι λίγο, τι να πω,
σαν τον αμαρτωλό ζητώ συγγνώμη,
σαν τον αμαρτωλό ζητώ συγγνώμη.
Να ‘βλεπα στα μάτια σου το φως,
να ‘μπαινα στα βάθη τα γαλάζια,
οι νύχτες σου θα γέμιζαν ατλάζια,
θ’ άνοιγε στα δυο ο ουρανός.
Τόσο σ’ αγαπώ και τόσο ακόμη,
μα κι αν είναι λίγο, τι να πω,
σαν τον αμαρτωλό ζητώ συγγνώμη,
σαν τον αμαρτωλό ζητώ συγγνώμη.
|
Na ‘pina ap’ ta chéria su neró
ki ap’ to stóma su, to méli,
tha su tragudusan i angéli,
ta pediá tha stínane choró.
Tóso s’ agapó ke tóso akómi,
ma ki an ine lígo, ti na po,
san ton amartoló zitó singnómi,
san ton amartoló zitó singnómi.
Na ‘vlepa sta mátia su to fos,
na ‘bena sta váthi ta galázia,
i níchtes su tha gémizan atlázia,
th’ ánige sta dio o uranós.
Tóso s’ agapó ke tóso akómi,
ma ki an ine lígo, ti na po,
san ton amartoló zitó singnómi,
san ton amartoló zitó singnómi.
|