Στην πόλη μας δε φτάνει τρένο πια και συ προσμένεις.
Κόκκινη τσάντα έχεις αγκαλιά και περιμένεις.
Κοιτάς τα ξεχασμένα τα παλιά τα ξύλινα βαγόνια,
τους μαντεμένιους τους τροχούς, τις αλυσίδες τα μπουλόνια.
Αχ, που σκούριασαν τα χρόνια Άννα Καρένινα.
Όλα για σένα είναι μια φορά πάνω στις ράγες.
όλα για σένα είναι όπως παλιά καπνοί και ράγες,
Άννα Καρένινα.
Μέσα σε κύματα απ’ ατμό είδα μια νύχτα στο σταθμό να μπαίνει
καινούργια ατμομηχανή με οδηγό και θερμαστή και να σε παίρνει.
Κι από τότε τα τρένα σφυρίζουν μόνο για σένα,
Άννα Καρένινα.
Με καπνούς και με ήχους Άννα Καρένινα
Βράχους σε στίχους Άννα Καρένινα
|
Stin póli mas de ftáni tréno pia ke si prosménis.
Kókkini tsánta échis agkaliá ke periménis.
Kitás ta ksechasména ta paliá ta ksílina vagónia,
tus manteménius tus trochus, tis alisídes ta bulónia.
Ach, pu skuriasan ta chrónia Άnna Karénina.
Όla gia séna ine mia forá páno stis ráges.
óla gia séna ine ópos paliá kapni ke ráges,
Άnna Karénina.
Mésa se kímata ap’ atmó ida mia níchta sto stathmó na beni
kenurgia atmomichaní me odigó ke thermastí ke na se perni.
Ki apó tóte ta tréna sfirízun móno gia séna,
Άnna Karénina.
Me kapnus ke me íchus Άnna Karénina
Oráchus se stíchus Άnna Karénina
|