Το κουρασμένο μου κορμί
το σέρνω μες στο δρόμο,
κι έχω το δάκρυ στη ματιά
και σύντροφο τον πόνο.
Καρδιά μου κλάψε σήμερα
τη μοίρα που με δέρνει
και σαν ναυάγιο στη ζωή
εδώ κι εκεί με σέρνει.
Δεν έχω μάτια για να δω,
στόμα για να μιλήσω,
δεν έχω ελπίδα στην καρδιά
κι ούτε ψυχή να ζήσω.
Καρδιά μου κλάψε σήμερα
τη μοίρα που με δέρνει
και σαν ναυάγιο στη ζωή
εδώ κι εκεί με σέρνει.
Με το κεφάλι μου σκυφτό
δεν ξέρω που πηγαίνω,
πονώ και βασανίζομαι
και ζωντανός πεθαίνω.
Καρδιά μου κλάψε σήμερα
τη μοίρα που με δέρνει
και σαν ναυάγιο στη ζωή
εδώ κι εκεί με σέρνει.
|
To kurasméno mu kormí
to sérno mes sto drómo,
ki écho to dákri sti matiá
ke síntrofo ton póno.
Kardiá mu klápse símera
ti mira pu me dérni
ke san nafágio sti zoí
edó ki eki me sérni.
Den écho mátia gia na do,
stóma gia na milíso,
den écho elpída stin kardiá
ki ute psichí na zíso.
Kardiá mu klápse símera
ti mira pu me dérni
ke san nafágio sti zoí
edó ki eki me sérni.
Me to kefáli mu skiftó
den kséro pu pigeno,
ponó ke vasanízome
ke zontanós petheno.
Kardiá mu klápse símera
ti mira pu me dérni
ke san nafágio sti zoí
edó ki eki me sérni.
|