Νέοι και γέροι ναυτικοί
της θάλασσας λιοντάρια,
σαν τα θεριά παλεύετε
μες στα βαριά καράβια,
στις μηχανές, στα κύματα,
στις άγκυρες, στ’ αμπάρια.
Στου καθ’ ενός το πρόσωπο
είναι ζωγραφισμένη,
η νοσταλγία κι ο καημός
για την αγαπημένη
και για τη μάνα τη γλυκιά
που πάντα περιμένει.
Θάλασσα, μάγισσα πικρή,
όποιος κοντά σου ζήσει,
δε θα σε αποχωριστεί
όσο κι αν νοσταλγήσει,
κι αν κλάψει για τη μάνα του,
γι’ αγάπη κι αν δακρύσει.
Στου καθ’ ενός το πρόσωπο
είναι ζωγραφισμένη,
η νοσταλγία κι ο καημός
για την αγαπημένη
και για τη μάνα τη γλυκιά
που πάντα περιμένει.
|
Néi ke géri naftiki
tis thálassas liontária,
san ta theriá palevete
mes sta variá karávia,
stis michanés, sta kímata,
stis ágkires, st’ abária.
Stu kath’ enós to prósopo
ine zografisméni,
i nostalgia ki o kaimós
gia tin agapiméni
ke gia ti mána ti glikiá
pu pánta periméni.
Thálassa, mágissa pikrí,
ópios kontá su zísi,
de tha se apochoristi
óso ki an nostalgísi,
ki an klápsi gia ti mána tu,
gi’ agápi ki an dakrísi.
Stu kath’ enós to prósopo
ine zografisméni,
i nostalgia ki o kaimós
gia tin agapiméni
ke gia ti mána ti glikiá
pu pánta periméni.
|