Πριν ανέβω ακόμα τα σκαλιά
μου ‘κλεισες την πόρτα σου
κι έκλεισες τα φώτα σου γιατί;
Μήπως δε με θέλεις άλλο πια
άνοιξέ μου για στερνή φορά.
Μέσα απ’ τις γρίλιες με κοιτάς
σαν να ‘μαι ξένος μου μιλάς
κι όμως κατά βάθος μ’ αγαπάς.
Έλα και μη γίνεσαι παιδί,
βάλε πια στην πόρτα το κλειδί.
Χάραξε κι ακόμα καρτερώ,
άσε το γινάτι σου
στρώσε το κρεβάτι σου για δυο
μη μ’ αφήνεις μες στην παγωνιά
άνοιξέ μου για στερνή φορά.
Μέσα απ’ τις γρίλιες με κοιτάς
σαν να ‘μαι ξένος μου μιλάς
κι όμως κατά βάθος μ’ αγαπάς.
Έλα και μη γίνεσαι παιδί,
βάλε πια στην πόρτα το κλειδί.
|
Prin anévo akóma ta skaliá
mu ‘klises tin pórta su
ki éklises ta fóta su giatí;
Mípos de me thélis állo pia
ániksé mu gia sterní forá.
Mésa ap’ tis grílies me kitás
san na ‘me ksénos mu milás
ki ómos katá váthos m’ agapás.
Έla ke mi ginese pedí,
vále pia stin pórta to klidí.
Chárakse ki akóma karteró,
áse to gináti su
stróse to kreváti su gia dio
mi m’ afínis mes stin pagoniá
ániksé mu gia sterní forá.
Mésa ap’ tis grílies me kitás
san na ‘me ksénos mu milás
ki ómos katá váthos m’ agapás.
Έla ke mi ginese pedí,
vále pia stin pórta to klidí.
|