Κάτι πουλιά νυχτερινά τη μέρα δεν πετάνε
Σαν ξημερώσει χάνονται σε τόπο μυστικό
Όταν βραδιάζει έρχονται εδώ και τραγουδάνε
Γι’ αυτούς που ζήσανε γκρεμό και δεν το μαρτυράνε
Σε μένα μοιάζουν τα πουλιά που τραγουδούν τα βράδια
ψυχές που χτίζουνε φωλιά σ’ απόκρημνα φαράγγια
Σε μένα μοιάζουν τα πουλιά
Κάτι πουλιά νυχτερινά ξεβάφουν τα φτερά τους
χρόνια κρυμμένα βάλσαμο κερνάνε τους τρελούς
Πάντα που ονειρεύονται αλλού πως ταξιδεύουν
μακρυά απ’ τα σύνορα του νου και με θεριά παλεύουν
Σε μένα μοιάζουν τα πουλιά που τραγουδούν τα βράδια
ψυχές που χτίζουνε φωλιά σ’ απόκρημνα φαράγγια
Σε μένα μοιάζουν τα πουλιά
|
Káti puliá nichteriná ti méra den petáne
San ksimerósi chánonte se tópo mistikó
Όtan vradiázi érchonte edó ke tragudáne
Gi’ aftus pu zísane gkremó ke den to martiráne
Se ména miázun ta puliá pu tragudun ta vrádia
psichés pu chtízune foliá s’ apókrimna farángia
Se ména miázun ta puliá
Káti puliá nichteriná kseváfun ta fterá tus
chrónia krimména válsamo kernáne tus trelus
Pánta pu onirevonte allu pos taksidevun
makriá ap’ ta sínora tu nu ke me theriá palevun
Se ména miázun ta puliá pu tragudun ta vrádia
psichés pu chtízune foliá s’ apókrimna farángia
Se ména miázun ta puliá
|