Της άνοιξης το πρώτο το κλαράκι
μου φέρνει αγκαλιά σ’ ένα κουτί
για δώρο ένα νέο βοριαδάκι
και βρίσκει την καρδιά μου ανοιχτή.
Της νύχτας ανθισμένο το λουλούδι
μοιράζει μυρωδιά ξεχωριστή
στα χείλη μας γεννιέται το τραγούδι
που γνέθει σαν αράχνη την κλωστή.
Της θάλασσας φωνή που δυναμώνει
τα σώματα στους κόλπους της καλεί
φωνάζει για μια αγάπη που ενώνει
και φέρνει σαν το κύμα το φιλί.
Των αστεριών η λάμψη
απ’ τα κορμιά βγαλμένη
άνοιξη ερωτευμένη
που με ζωή κερνάς.
Της άνοιξης του κόσμου πανηγύρι
φουντώνουν οι φωτιές μες στις καρδιές
χορός μεθάει, σπάει το ποτήρι
και καίγονται από έρωτα στεριές.
|
Tis ániksis to próto to klaráki
mu férni agkaliá s’ éna kutí
gia dóro éna néo voriadáki
ke vríski tin kardiá mu anichtí.
Tis níchtas anthisméno to luludi
mirázi mirodiá ksechoristí
sta chili mas genniéte to tragudi
pu gnéthi san aráchni tin klostí.
Tis thálassas foní pu dinamóni
ta sómata stus kólpus tis kali
fonázi gia mia agápi pu enóni
ke férni san to kíma to filí.
Ton asterión i lámpsi
ap’ ta kormiá vgalméni
ániksi erotevméni
pu me zoí kernás.
Tis ániksis tu kósmu panigiri
funtónun i fotiés mes stis kardiés
chorós methái, spái to potíri
ke kegonte apó érota steriés.
|