Νόμιζα πως ήσουν κάτι το ιδανικό,
άλλον έκρυβες μες το ντουλάπι αγαπητικό,
έβγαλα εξάσφαιρο πιστόλι έως ότου ως,
έπεσα νεκρός στο περιβόλι, Ο ηλίθιος
Τώρα είμαι πουλί του παραδείσου
στα κλαδάκια του ουρανού,
Τώρα άντε πήγαινε χτενίσου
στον καθρέφτη τ’ αλλουνού…
Έλεγες πως ήσουν κάποια και το δήλωνες
αλλά ήσουνα μια κάμπια απ’ τις κίτρινες,
Έλεγα και εγώ πως ήσουν κάποια έως ότου ως,
πήγα κι αυτοκτόνησα με χάπια, Ο ηλίθιος
Τώρα είμαι πουλί του παραδείσου
στα κλαδάκια του ουρανού,
Τώρα άντε πήγαινε χτενίσου
στον καθρέφτη τ’ αλλουνού…
|
Nómiza pos ísun káti to idanikó,
állon ékrives mes to ntulápi agapitikó,
évgala eksásfero pistóli éos ótu os,
épesa nekrós sto perivóli, O ilíthios
Tóra ime pulí tu paradisu
sta kladákia tu uranu,
Tóra ánte pígene chtenísu
ston kathréfti t’ allunu…
Έleges pos ísun kápia ke to dílones
allá ísuna mia kábia ap’ tis kítrines,
Έlega ke egó pos ísun kápia éos ótu os,
píga ki aftoktónisa me chápia, O ilíthios
Tóra ime pulí tu paradisu
sta kladákia tu uranu,
Tóra ánte pígene chtenísu
ston kathréfti t’ allunu…
|