|
Ο Μηνάς ήταν φτωχός
κι έμενε σε μια παράγκα,
μα ήταν πάντα γελαστός
κι ας τον παίρνανε για μάγκα.
Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.
Όταν ήτανε μικρός
δούλευε στα καφενεία
τώρα που μεγάλωσε,
καθαρίζει τα σφαγεία.
Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.
Όλοι τον κορόιδευαν
πως δεν είχε τα μυαλά του,
τόσο, που καμιά φορά,
έκλαιγε μπροστά τους.
Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.
Μα ο Μηνάς ήταν θηρίο
κι ας τον λέγαν αλητήριο
και κερδίζει στο λαχείο
γύρω στο ένα εκατομμύριο.
Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.
Μα τον είπανε τρελό
που έδωσ’ όλα τα λεφτά του
για να χτίσει ένα σχολειό
κι εκκλησία στο χωριό του.
Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.
Κι έτσι, έφτασε ξανά
να τον δείχνουν σαν περνά,
να γελάνε τα παιδιά
και να τού πετάν λουλούδια
πάνω στ’ άσπρα του μαλλιά,
μα όμως, δεν τον νοιάζει πια.
Αχ, φτωχέ Μηνά, τι ευτυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.
|
O Minás ítan ftochós
ki émene se mia parágka,
ma ítan pánta gelastós
ki as ton pernane gia mágka.
Ach, ftoché Miná, ti distichía
ach, ftoché Miná.
Όtan ítane mikrós
duleve sta kafenia
tóra pu megálose,
katharízi ta sfagia.
Ach, ftoché Miná, ti distichía
ach, ftoché Miná.
Όli ton koróidevan
pos den iche ta mialá tu,
tóso, pu kamiá forá,
éklege brostá tus.
Ach, ftoché Miná, ti distichía
ach, ftoché Miná.
Ma o Minás ítan thirío
ki as ton légan alitírio
ke kerdízi sto lachio
giro sto éna ekatommírio.
Ach, ftoché Miná, ti distichía
ach, ftoché Miná.
Ma ton ipane treló
pu édos’ óla ta leftá tu
gia na chtísi éna scholió
ki ekklisía sto chorió tu.
Ach, ftoché Miná, ti distichía
ach, ftoché Miná.
Ki étsi, éftase ksaná
na ton dichnun san perná,
na geláne ta pediá
ke na tu petán luludia
páno st’ áspra tu malliá,
ma ómos, den ton niázi pia.
Ach, ftoché Miná, ti eftichía
ach, ftoché Miná.
|
