Ο Μιμίκος και η Μαίρη,
δυο ρομαντικά παιδιά,
είχαν έρωτα μεγάλο
στην ωραία τους καρδιά.
Μα, να χτίσουν μια φωλιά,
τους αρνηθήκανε
και αυτοί, αγκαλιασμένοι,
σκοτωθήκανε
και αυτοί, αγκαλιασμένοι,
σκοτωθήκανε.
Γράφαν οι εφημερίδες,
για το γεγονός αυτό,
κάθε μέρα δυο σελίδες
τούτο, τ’ άλλο, το και το.
Σήμερα, τέτοιες αγάπες
δεν υπάρχουνε
και τα φύλλα, για πολέμους
μόνο γράφουνε
και τα φύλλα, για πολέμους
μόνο γράφουνε.
|
O Mimíkos ke i Meri,
dio romantiká pediá,
ichan érota megálo
stin orea tus kardiá.
Ma, na chtísun mia foliá,
tus arnithíkane
ke afti, agkaliasméni,
skotothíkane
ke afti, agkaliasméni,
skotothíkane.
Gráfan i efimerídes,
gia to gegonós aftó,
káthe méra dio selídes
tuto, t’ állo, to ke to.
Símera, téties agápes
den ipárchune
ke ta fílla, gia polémus
móno gráfune
ke ta fílla, gia polémus
móno gráfune.
|