Ένα φεγγάρι ολονυχτίς ταξίδευε
πάνω στην ασημένια σου χορδή
ποτάμι σιγανό, ποτάμι
Ήσυχος ήλιος τώρα απλώνεται στη γη
ζεσταίνει το αίμα σου με φως
Ύστερα θα’ρθει το κορίτσι το αλαφρό
θα κρούσει φωτεινές παλάμες
η πέτρα του ύπνου θα κυλήσει απ’ τα μάτια σου
θα σηκωθείς στην πρασινόλευκη σιωπή
κι οι νύμφες θα τρομάξουνε
θα φύγουν στην κοιλάδα γοργοπόδαρες
και το κορίτσι τ’ άσπρο θα `ναι δροσερό
σε δέντρο κάτω από το φως
Πιο πέρα τα άλλα δέντρα κι οι σιωπές
θα στρίψουν θα κοιτάξουν
το δέντρο με το φόρεμα της άνοιξης
να σκύβει ατάραχο να αγγίζει το ποτάμι
την ασημένια σου χορδή
ποτάμι σιγανό
ποτάμι
Μα εσύ μιλώντας τώρα εμπρός στο Βασιλιά
και τ’ άσπρο δέντρο ακούγοντας στα δώματα
Μιλώντας με τον τρόπο που μιλούν
οι ζωντανοί θυμήσου
Στη θάλασσα οι πνιγμένοι ταξιδεύοντας
γυρεύουν την πατρίδα τους κι όλο γυρνάνε πίσω.
|
Έna fengári olonichtís taksídeve
páno stin asiménia su chordí
potámi siganó, potámi
Ήsichos ílios tóra aplónete sti gi
zesteni to ema su me fos
Ύstera tha’rthi to korítsi to alafró
tha krusi fotinés palámes
i pétra tu ípnu tha kilísi ap’ ta mátia su
tha sikothis stin prasinólefki siopí
ki i nímfes tha tromáksune
tha fígun stin kiláda gorgopódares
ke to korítsi t’ áspro tha `ne droseró
se déntro káto apó to fos
Pio péra ta álla déntra ki i siopés
tha strípsun tha kitáksun
to déntro me to fórema tis ániksis
na skívi atáracho na angizi to potámi
tin asiménia su chordí
potámi siganó
potámi
Ma esí milóntas tóra ebrós sto Oasiliá
ke t’ áspro déntro akugontas sta dómata
Milóntas me ton trópo pu milun
i zontani thimísu
Sti thálassa i pnigméni taksidevontas
girevun tin patrída tus ki ólo girnáne píso.
|