Τον Ρήγα τον Βελεστινλή
μες στην καρδούλα μου τον κράτησα,
στο δεκατρία το κελί,
μια ώρα από την Άμφισσα.
Κι όλο το βράδυ μες στον Άδη,
μετρούσα τα βασανιστήρια,
τρεις οι διαβόλοι όλοι κι όλοι
κι ένα σκυλί με μάτια κίτρινα.
Τα μάτια μου δυο μελανιές
και η ψυχή μου ένα λάφυρο
και τεχνητές αναπνοές,
μια χαραμάδα για παράθυρο.
Κι όλο το βράδυ μες στον Άδη,
μετρούσα τα βασανιστήρια,
τρεις οι διαβόλοι όλοι κι όλοι
κι ένα σκυλί με μάτια κίτρινα.
Τον Ρήγα τον Βελεστινλή
μες στην καρδούλα μου τον κράτησα.
|
Ton Ríga ton Oelestinlí
mes stin kardula mu ton krátisa,
sto dekatría to kelí,
mia óra apó tin Άmfissa.
Ki ólo to vrádi mes ston Άdi,
metrusa ta vasanistíria,
tris i diavóli óli ki óli
ki éna skilí me mátia kítrina.
Ta mátia mu dio melaniés
ke i psichí mu éna láfiro
ke technités anapnoés,
mia charamáda gia paráthiro.
Ki ólo to vrádi mes ston Άdi,
metrusa ta vasanistíria,
tris i diavóli óli ki óli
ki éna skilí me mátia kítrina.
Ton Ríga ton Oelestinlí
mes stin kardula mu ton krátisa.
|