Στα σκεπάσματά μου
μένει εδώ
το άρωμά σου.
Στο κορμί μου
ίχνη συναντώ
απ’ τα φιλιά σου.
Κι ανάμεσά μας μία θάλασσα από λάθη,
το τι αισθάνομαι κανείς δεν θα το μάθει.
Ανομολόγητα, κρυμμένα στην καρδιά μου,
μένουν κι απόψε τα μεγάλα αισθήματά μου,
κι όταν γυρίζω σ’ ένα σπίτι παγωμένο,
το σ’ αγαπώ φαντάζει απαγορευμένο.
όμως εγώ είμαι εδώ και περιμένω.
Αναμνήσεις μέσα στο μυαλό
που ζωντανεύουν.
Σαν αστέρια
όλα τα σ’ αγαπώ
που πια δε φέγγουν.
Κι ανάμεσά μας μία θάλασσα από λάθη,
το τι αισθάνομαι κανείς δεν θα το μάθει.
Ανομολόγητα, κρυμμένα στην καρδιά μου,
μένουν κι απόψε τα μεγάλα αισθήματά μου,
κι όταν γυρίζω σ’ ένα σπίτι παγωμένο,
το σ’ αγαπώ φαντάζει απαγορευμένο.
όμως εγώ είμαι εδώ και περιμένω.
|
Sta skepásmatá mu
méni edó
to áromá su.
Sto kormí mu
íchni sinantó
ap’ ta filiá su.
Ki anámesá mas mía thálassa apó láthi,
to ti esthánome kanis den tha to máthi.
Anomológita, krimména stin kardiá mu,
ménun ki apópse ta megála esthímatá mu,
ki ótan girízo s’ éna spíti pagoméno,
to s’ agapó fantázi apagorevméno.
ómos egó ime edó ke periméno.
Anamnísis mésa sto mialó
pu zontanevun.
San astéria
óla ta s’ agapó
pu pia de féngun.
Ki anámesá mas mía thálassa apó láthi,
to ti esthánome kanis den tha to máthi.
Anomológita, krimména stin kardiá mu,
ménun ki apópse ta megála esthímatá mu,
ki ótan girízo s’ éna spíti pagoméno,
to s’ agapó fantázi apagorevméno.
ómos egó ime edó ke periméno.
|