|
Έμειν’ η παρέα ορφανή
χάσαμε τις άλλες το Τζαννή
που άνοιγε τα χέρια του
κι όλη τη γης αγκάλιαζε
και το ντουνιά τον ψεύτη
δεν τον λογάριαζε.
Δώστε στον άνεμο σκοινί τα σύννεφα να δέσει,
βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας το πονέσει,
βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας τον πονέσει.
Τώρα μένουμ’ όλοι σιωπηλοί
μέσα στο κουτούκι του Βελλή
και ψάχνουμε τα μάτια του
τα μάτια τα γελούμενα
που μας τα πήρε η νύχτα
καλά καθούμενα.
Δώστε στον άνεμο σκοινί τα σύννεφα να δέσει,
βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας τον πονέσει,
βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας τον πονέσει.
|
Έmin’ i paréa orfaní
chásame tis álles to Tzanní
pu ánige ta chéria tu
ki óli ti gis agkáliaze
ke to ntuniá ton psefti
den ton logáriaze.
Dóste ston ánemo skiní ta sínnefa na dési,
vréchi o kutso Flévaros ke tha mas to ponési,
vréchi o kutso Flévaros ke tha mas ton ponési.
Tóra ménum’ óli siopili
mésa sto kutuki tu Oellí
ke psáchnume ta mátia tu
ta mátia ta gelumena
pu mas ta píre i níchta
kalá kathumena.
Dóste ston ánemo skiní ta sínnefa na dési,
vréchi o kutso Flévaros ke tha mas ton ponési,
vréchi o kutso Flévaros ke tha mas ton ponési.
|
