Ο άνθρωπός σου | O ánthropós su

Βγαίνω νύχτα, νύχτα είμαι εγώ
ξεχνώ όσα δε φοβάμαι
Βγαίνω μόνος, μόνος μου μιλώ
ξυστά οι λύπες σου περνάνε

Δώσ’ μου τις να τις φιλήσω
να σβήσω

Τα πρέπει σου που σε κρατάνε
Τα λάθη μου όλα που σου πάνε

Να φτάσω μέχρι τον βυθό σου
να γίνω εγώ ο άνθρωπός σου.

Βρίσκω τρόπους να σε τριγυρνώ
να πιω απ’ το ίδιο το ποτήρι
Ν’ αγαπήσω κάθε μυστικό
που κρύβεται στα δυο σου χείλη.

Έλα μου να σε φιλήσω
Να σβήσω

Τα πρέπει σου που σε κρατάνε
Τα λάθη μου όλα που σου πάνε

Να φτάσω μέχρι τον βυθό σου
να γίνω εγώ ο άνθρωπός σου.

Ogeno níchta, níchta ime egó
ksechnó ósa de fováme
Ogeno mónos, mónos mu miló
ksistá i lípes su pernáne

Dós’ mu tis na tis filíso
na svíso

Ta prépi su pu se kratáne
Ta láthi mu óla pu su páne

Na ftáso méchri ton vithó su
na gino egó o ánthropós su.

Orísko trópus na se trigirnó
na pio ap’ to ídio to potíri
N’ agapíso káthe mistikó
pu krívete sta dio su chili.

Έla mu na se filíso
Na svíso

Ta prépi su pu se kratáne
Ta láthi mu óla pu su páne

Na ftáso méchri ton vithó su
na gino egó o ánthropós su.