Χρόνια σε πλήρωσα με χτυποκάρδια,
πληγές μου άνοιξες στα στήθια προ πολλού
κι έχω ενθύμιο βαθιά σημάδια,
άντε παράτα με κι ακούμπα κάπου αλλού.
Εγώ σπατάλησα πλούτη και νιάτα,
για να σε φέρω με το δρόμο του καλού,
μα εσύ εδιάλεξες δική σου στράτα,
άντε παράτα με κι ακούμπα κάπου αλλού.
Κι αν κατρακύλησα ‘συ μ’ είχες σπρώξει,
μα τώρα γλίτωσα απ’ τα χείλη του γκρεμού,
την ψεύτρα αγάπη σου την έχω διώξει,
άντε παράτα με κι ακούμπα κάπου αλλού.
|
Chrónia se plírosa me chtipokárdia,
pligés mu ánikses sta stíthia pro pollu
ki écho enthímio vathiá simádia,
ánte paráta me ki akuba kápu allu.
Egó spatálisa pluti ke niáta,
gia na se féro me to drómo tu kalu,
ma esí ediálekses dikí su stráta,
ánte paráta me ki akuba kápu allu.
Ki an katrakílisa ‘si m’ iches spróksi,
ma tóra glítosa ap’ ta chili tu gkremu,
tin pseftra agápi su tin écho dióksi,
ánte paráta me ki akuba kápu allu.
|