Κορίτσι μου, γιατί μελαγχολείς
πως σ’ αγαπώ στο δίνω και γραμμένο
σου έτυχε στο ζάρι της ζωής
καλό παιδί μα κακομαθημένο
Επιπόλαιο με λες
που μιλάω με πολλές
και μεθάω και συχνά ξενοκοιμάμαι
Δεν αλλάζω εγώ μυαλά
σ’ αγαπάω μεν, αλλά
έτσι ήμουν, έτσι είμαι κι έτσι θα `μαι
Εγώ είμαι σαν το κύμα του γιαλού
που μέρα νύχτα έρχομαι και πάω
δε δίνω την καρδιά μου όμως αλλού
παρά σε σένανε που αγαπάω
Επιπόλαιο με λες
που μιλάω με πολλές
και μεθάω και συχνά ξενοκοιμάμαι
Δεν αλλάζω εγώ μυαλά
σ’ αγαπάω μεν, αλλά
έτσι ήμουν, έτσι είμαι κι έτσι θα `μαι
|
Korítsi mu, giatí melagcholis
pos s’ agapó sto díno ke gramméno
su étiche sto zári tis zoís
kaló pedí ma kakomathiméno
Epipóleo me les
pu miláo me pollés
ke metháo ke sichná ksenokimáme
Den allázo egó mialá
s’ agapáo men, allá
étsi ímun, étsi ime ki étsi tha `me
Egó ime san to kíma tu gialu
pu méra níchta érchome ke páo
de díno tin kardiá mu ómos allu
pará se sénane pu agapáo
Epipóleo me les
pu miláo me pollés
ke metháo ke sichná ksenokimáme
Den allázo egó mialá
s’ agapáo men, allá
étsi ímun, étsi ime ki étsi tha `me
|