Σοβαρός και μπουμπουνάτος,
στην κυρά του λέει ο γάτος,
έλα δω, κυρά ψιψίνα,
που όλο τρέχεις στην Αθήνα,
τι γυρίζεις μες στα πονηρά σοκάκια,
δεν σεβάστηκες ετούτα τα μουστάκια.
Σαν καλή, καλή κυρία
το ‘σκασες στην ευκαιρία
κι όλο πόζα και στολίδια,
βγήκες σ’ άλλα κεραμίδια
και τριγύρω σου οι γάτοι στην αράδα,
νιαουρίζαν και σου κάνανε καντάδα.
Δεν νοιαζόμουνα πεντάρα,
μ’ αφού είσαι κατεργάρα,
θα σε δέσω στην ουρά μου,
για να σ’ έχω πια κοντά μου
κι έτσι πια θα σταματήσουν τα σοκάκια
και περήφανα θα στρίβω τα μουστάκια
κι έτσι πια θα σταματήσουν τα σοκάκια
και περήφανα θα στρίβω τα μουστάκια.
|
Sovarós ke bubunátos,
stin kirá tu léi o gátos,
éla do, kirá psipsína,
pu ólo tréchis stin Athína,
ti girízis mes sta ponirá sokákia,
den sevástikes etuta ta mustákia.
San kalí, kalí kiría
to ‘skases stin efkería
ki ólo póza ke stolídia,
vgíkes s’ álla keramídia
ke trigiro su i gáti stin aráda,
niaurízan ke su kánane kantáda.
Den niazómuna pentára,
m’ afu ise katergára,
tha se déso stin urá mu,
gia na s’ écho pia kontá mu
ki étsi pia tha stamatísun ta sokákia
ke perífana tha strívo ta mustákia
ki étsi pia tha stamatísun ta sokákia
ke perífana tha strívo ta mustákia.
|