Ο γιος σου κρίνος με δροσιά | O gios su krínos me drosiá

Τόσ’ άστρα δεν εγνώρισεν ο τρίσβαθος αιθέρας,
ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι έρμο.
Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου.

Ο γιος σου κρίνος με δροσιά φεγγαροστολισμένος.
Όλοι σαν ένας, ναι, χτυπούν, όμως εσύ σαν όλους.
Παράπονο χαμός καιρού σ’ ότι κανείς κι αν χάσει.

Tós’ ástra den egnórisen o trísvathos ethéras,
olígo fos ke makrinó se méga skótos ki érmo.
Pánt’ anichtá, pánt’ ágripna, ta mátia tis psichís mu.

O gios su krínos me drosiá fengarostolisménos.
Όli san énas, ne, chtipun, ómos esí san ólus.
Parápono chamós keru s’ óti kanis ki an chási.