Τέσσερις τοίχοι κι εγώ
η μοναξιά και το πιοτό
αυτή είναι η ζωή μου.
Δεν ξέρω τι θα πει κακό
μόνο η λέξη σ’ αγαπώ
είναι μες στη ψυχή μου.
Κι όλο τους γύρω μου ρωτάω
σ’ αυτό τον κόσμο τι ζητάω
που `χει βρισιές και ψέματα.
Κι άλλοι μου λένε πως είμαι φως
κι άλλοι της λύπης αδελφός
κι άλλοι ο γιος του έρωτα.
Τέσσερις τοίχοι κι εγώ
κι ένα λιθάρι στο γκρεμό
αυτά τα όνειρα μου.
Στου άλλου την πληγή πονώ
και με απλοχεριά σκορπώ
τη λιγοστή χαρά μου.
Κι όλο τους γύρω μου ρωτάω
σ’ αυτό τον κόσμο τι ζητάω
που `χει βρισιές και ψέματα.
Κι άλλοι μου λένε πως είμαι φως
κι άλλοι της λύπης αδελφός
κι άλλοι ο γιος του έρωτα.
|
Tésseris tichi ki egó
i monaksiá ke to piotó
aftí ine i zoí mu.
Den kséro ti tha pi kakó
móno i léksi s’ agapó
ine mes sti psichí mu.
Ki ólo tus giro mu rotáo
s’ aftó ton kósmo ti zitáo
pu `chi vrisiés ke psémata.
Ki álli mu léne pos ime fos
ki álli tis lípis adelfós
ki álli o gios tu érota.
Tésseris tichi ki egó
ki éna lithári sto gkremó
aftá ta ónira mu.
Stu állu tin pligí ponó
ke me aplocheriá skorpó
ti ligostí chará mu.
Ki ólo tus giro mu rotáo
s’ aftó ton kósmo ti zitáo
pu `chi vrisiés ke psémata.
Ki álli mu léne pos ime fos
ki álli tis lípis adelfós
ki álli o gios tu érota.
|