Απ’ την καλή μου την καρδιά
κι απ’ τη φιλοτιμία,
ό, τι κι αν είχα το ‘χασα
σ’ αυτήν την κοινωνία.
Άνθρωπε, σαν καταστραφείς
κανείς δε σε προσέχει,
ο καλός, ο καλός καλό δεν έχει.
Κι αυτούς που υποστήριξα,
για δες αχαριστία,
μ’ αρνήθηκαν και μ’ άφησαν
να ζω στη δυστυχία.
Άνθρωπε, σαν καταστραφείς
κανείς δε σε προσέχει,
ο καλός, ο καλός καλό δεν έχει.
Και μια γυναίκα που `λεγε
για μένα πως πεθαίνει,
τώρα, στις δύσκολες στιγμές,
μου φέρνεται σαν ξένη.
Άνθρωπε, σαν καταστραφείς
κανείς δε σε προσέχει,
ο καλός, ο καλός καλό δεν έχει.
|
Ap’ tin kalí mu tin kardiá
ki ap’ ti filotimía,
ó, ti ki an icha to ‘chasa
s’ aftín tin kinonía.
Άnthrope, san katastrafis
kanis de se proséchi,
o kalós, o kalós kaló den échi.
Ki aftus pu ipostíriksa,
gia des acharistía,
m’ arníthikan ke m’ áfisan
na zo sti distichía.
Άnthrope, san katastrafis
kanis de se proséchi,
o kalós, o kalós kaló den échi.
Ke mia gineka pu `lege
gia ména pos petheni,
tóra, stis dískoles stigmés,
mu férnete san kséni.
Άnthrope, san katastrafis
kanis de se proséchi,
o kalós, o kalós kaló den échi.
|