Από μικρός ζωγράφιζα στην άμμο
καΐκια γοργοτάξιδα και σκούνες,
και τ’ όνειρό μου ήτανε να κάνω
ταξίδια όλο κόντρα κόντρα στις φουρτούνες.
Καπετάνιος έγινα στης ζωής τη θάλασσα
και καράβι αρμάτωσα τα γερά μου στήθια.
Κι έκλαψα και μάτωσα, τη ζωή μου χάλασα.
Κύματα οι άνθρωποι όταν λες αλήθεια,
όταν λες αλήθεια.
Δεν βρήκα στη ζωή ένα λιμάνι,
μι’ αγάπη, ένα φίλο, ένα βλέμμα.
Κι αν έχω ναυαγήσει πια μου φτάνει,
αφού πήγαινα κόντρα κόντρα με το ψέμα.
Καπετάνιος έγινα στης ζωής τη θάλασσα
και καράβι αρμάτωσα τα γερά μου στήθια.
Κι έκλαψα και μάτωσα, τη ζωή μου χάλασα.
Κύματα οι άνθρωποι όταν λες αλήθεια,
όταν λες αλήθεια.
|
Apó mikrós zográfiza stin ámmo
kaΐkia gorgotáksida ke skunes,
ke t’ óniró mu ítane na káno
taksídia ólo kóntra kóntra stis furtunes.
Kapetánios égina stis zoís ti thálassa
ke karávi armátosa ta gerá mu stíthia.
Ki éklapsa ke mátosa, ti zoí mu chálasa.
Kímata i ánthropi ótan les alíthia,
ótan les alíthia.
Den vríka sti zoí éna limáni,
mi’ agápi, éna fílo, éna vlémma.
Ki an écho nafagísi pia mu ftáni,
afu pígena kóntra kóntra me to pséma.
Kapetánios égina stis zoís ti thálassa
ke karávi armátosa ta gerá mu stíthia.
Ki éklapsa ke mátosa, ti zoí mu chálasa.
Kímata i ánthropi ótan les alíthia,
ótan les alíthia.
|