|
Ο κόσμος μου θυμίζει
γρανάζι που γυρίζει
χωρίς να ξέρει γιατί.
Γρανάζι που γυρίζει,
που ξεφυσάει και τρίζει
σα μια τρελή μηχανή.
Ο κόσμος μου θυμίζει
ναυάγιο που αρμενίζει
σε θάλασσα πλαστική.
Ναυάγιο που νομίζει
πελάγη πως διασχίζει
ενώ δεν είναι πια εκεί.
Κι όταν δε με ορίζει
με κυνηγάει, με βρίζει
μα εγώ το σκάω σαν παιδί.
Ο κόσμος που βουίζει
παλεύοντας να κρύψει
τη νεκρική του σιωπή.
|
O kósmos mu thimízi
granázi pu girízi
chorís na kséri giatí.
Granázi pu girízi,
pu ksefisái ke trízi
sa mia trelí michaní.
O kósmos mu thimízi
nafágio pu armenízi
se thálassa plastikí.
Nafágio pu nomízi
pelági pos diaschízi
enó den ine pia eki.
Ki ótan de me orízi
me kinigái, me vrízi
ma egó to skáo san pedí.
O kósmos pu vuízi
palevontas na krípsi
ti nekrikí tu siopí.
|
