Τούτος ο λαός, αφέντη μου,
δεν ξέρει πολλά λόγια,
τούτος ο λαός, αφέντη μου,
δεν ξέρει πολλά λόγια,
σωπαίνει, ακούει κι όσα του λες
τα δένει κομπολόγια,
σωπαίνει, ακούει κι όσα του λες
τα δένει κομπολόγια.
Και κάποιο βράδυ, πες, σαν χθες,
υψώνει το κεφάλι,
κι αστράφτουνε τα μάτια του
κι αστράφτει ο νους του πάλι.
Να `τος, περνάει αλύγιστος,
λαός της δικαιοσύνης
και πάει να σπείρει όλη τη γης
με στάρι κι άστρα ειρήνης.
Τούτος ο λαός, αφέντη μου,
δεν ξέρει πολλά λόγια,
σωπαίνει, ακούει κι όσα του λες
τα δένει κομπολόγια.
Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν,
μαδάει ο αγέρας ρόδα,
κι όπως περνάν κι όπως βροντάν,
μαδάει ο αγέρας ρόδα,
κι από τη λάσπη ξεκολλά
της ιστορίας η ρόδα,
κι από τη λάσπη ξεκολλά
της ιστορίας η ρόδα.
Και τούτο το περήφανο,
τ’ άμετρο ψυχομέτρι,
μόνη σημαία το φως κρατεί
μόνο σπαθί τ’ αλέτρι.
Να `τος, περνάει αλύγιστος,
λαός της δικαιοσύνης
και πάει να σπείρει όλη τη γης
με στάρι κι άστρα ειρήνης.
Τούτος ο λαός, αφέντη μου,
δεν ξέρει πολλά λόγια,
σωπαίνει, ακούει κι όσα του λες
τα δένει κομπολόγια.
|
Tutos o laós, afénti mu,
den kséri pollá lógia,
tutos o laós, afénti mu,
den kséri pollá lógia,
sopeni, akui ki ósa tu les
ta déni kobológia,
sopeni, akui ki ósa tu les
ta déni kobológia.
Ke kápio vrádi, pes, san chthes,
ipsóni to kefáli,
ki astráftune ta mátia tu
ki astráfti o nus tu páli.
Na `tos, pernái alígistos,
laós tis dikeosínis
ke pái na spiri óli ti gis
me stári ki ástra irínis.
Tutos o laós, afénti mu,
den kséri pollá lógia,
sopeni, akui ki ósa tu les
ta déni kobológia.
Ki ópos pernán ki ópos vrontán,
madái o agéras róda,
ki ópos pernán ki ópos vrontán,
madái o agéras róda,
ki apó ti láspi ksekollá
tis istorías i róda,
ki apó ti láspi ksekollá
tis istorías i róda.
Ke tuto to perífano,
t’ ámetro psichométri,
móni simea to fos krati
móno spathí t’ alétri.
Na `tos, pernái alígistos,
laós tis dikeosínis
ke pái na spiri óli ti gis
me stári ki ástra irínis.
Tutos o laós, afénti mu,
den kséri pollá lógia,
sopeni, akui ki ósa tu les
ta déni kobológia.
|