Οι καμηλιέριδες περνάνε από πέρα,
έλα να φύγουμε απ’ την πόλη που γερνά,
και μακριά στην όαση του Μπεν Αμέρα
θα ξαποστάσουμε και οι δυο παντοτινά.
Θα αποκοιμηθείς γλυκά
και χωρίς να υποφέρεις,
θα μας πάρει τελικά
ο μεγάλος καμηλιέρης.
Μια αραπίνα θα ξεπλύνει το αλάτι
από το δάκρυ μιας ολόκληρης ζωής,
κι ένας φελάχος θα σου δίνει από το κανάτι,
βαρύ κρασί να πιεις και να αποκοιμηθείς.
Θα αποκοιμηθείς γλυκά
και χωρίς να υποφέρεις
θα μας πάρει τελικά
ο μεγάλος καμηλιέρης.
Ο μεγάλος καμηλιέρης είναι ο Θεός.
|
I kamiliérides pernáne apó péra,
éla na fígume ap’ tin póli pu gerná,
ke makriá stin óasi tu Ben Améra
tha ksapostásume ke i dio pantotiná.
Tha apokimithis gliká
ke chorís na ipoféris,
tha mas pári teliká
o megálos kamiliéris.
Mia arapína tha kseplíni to aláti
apó to dákri mias olókliris zoís,
ki énas feláchos tha su díni apó to kanáti,
varí krasí na piis ke na apokimithis.
Tha apokimithis gliká
ke chorís na ipoféris
tha mas pári teliká
o megálos kamiliéris.
O megálos kamiliéris ine o Theós.
|