Χούφτες από χώμα
Από τη γενέθλια γη
Έχω στο μπαλκόνι
Να μυρίζει ανατολή
Πίσω αν γυρίσω
Η κατάρα θα ’χει βγει
Και ο μικρός μου ήλιος
Μια για πάντα θα χαθεί
Τη βροχή φοβάμαι
Του αέρα τη βοή
Γιατί το φιλί σου
Μες στη νύχτα θα χαθεί
Τη φωτιά φοβάμαι
Την αγάπη όταν βρω
Γιατί αν την χάσω
Μες στο άδειο θα καώ
Στο γυμνό κορμί σου
Μια καινούρια διαδρομή
Πέταξα μαζί σου
Ταξιδεύω ανατολή
|
Chuftes apó chóma
Apó ti genéthlia gi
Έcho sto balkóni
Na mirízi anatolí
Píso an giríso
I katára tha ’chi vgi
Ke o mikrós mu ílios
Mia gia pánta tha chathi
Ti vrochí fováme
Tu aéra ti voí
Giatí to filí su
Mes sti níchta tha chathi
Ti fotiá fováme
Tin agápi ótan vro
Giatí an tin cháso
Mes sto ádio tha kaó
Sto gimnó kormí su
Mia kenuria diadromí
Pétaksa mazí su
Taksidevo anatolí
|