Ξέρω κι απόψε πως έμεινες μόνη
Τέσσερις τοίχοι κλειστό μπαλκόνι
Μικρό φεγγάρι σβησμένα τα φώτα
Τίποτα πλέον δεν είναι όπως πρώτα
Μόνη κι απόψε να ψάχνεις φιλίες
Μέσα από περιοδικά κι αγγελίες
Αν ζητάς μια παρέα καλή
Συντροφιά βραδινή
Κι αν περνάς
Πληκτικά στη ζωή
Και ζητάς μι’ αλλαγή
Κι άμα ψάχνεις κάποιον
Που κι εκείνος νιώθει μοναξιά
Θα ‘μαι σπίτι απόψε
Ξύπνιος μέχρι αργά
Ο αριθμός μου 3102467
Ίσως να ‘χουμε να πούμε εμείς πολλά
Αν ζητάς μια παρέα καλή
Συντροφιά βραδινή
Μόνη κι απόψε
Η νύχτα είναι κρύα
Κουλουριασμένη σε μία γωνία
Σ’ ένα καθρέφτη φυσάς και θαμπώνει
Και γράφεις πάνω του αισθάνομαι μόνη
Μόνη κι απόψε
Σε μια έρημη πόλη
Να απορείς γιατί σε ξέχασαν όλοι
|
Kséro ki apópse pos émines móni
Tésseris tichi klistó balkóni
Mikró fengári svisména ta fóta
Típota pléon den ine ópos próta
Móni ki apópse na psáchnis filíes
Mésa apó periodiká ki angelíes
An zitás mia paréa kalí
Sintrofiá vradiní
Ki an pernás
Pliktiká sti zoí
Ke zitás mi’ allagí
Ki áma psáchnis kápion
Pu ki ekinos nióthi monaksiá
Tha ‘me spíti apópse
Ksípnios méchri argá
O arithmós mu 3102467
Ίsos na ‘chume na pume emis pollá
An zitás mia paréa kalí
Sintrofiá vradiní
Móni ki apópse
I níchta ine kría
Kuluriasméni se mía gonía
S’ éna kathréfti fisás ke thabóni
Ke gráfis páno tu esthánome móni
Móni ki apópse
Se mia érimi póli
Na aporis giatí se kséchasan óli
|