|
Σήμερα σε είδα κι αναγάλιασα
εσένα που σε βύζαξαν οι Μοίρες.
Όνειρο κι ελπίδες το στεφάνι μου
που σε στόλισα μπροστάρη μου.
Σήμερα σε είδα.
Γύρισε ν’ ανοίξεις τις πόρτες
τις μεγάλες που κλείσανε μια νύχτα.
Μάζεψε το σπόρο από τ’ αλώνια
τα μαρμαρένια και σπείρε τα καρπερά χωράφια
ακρίτες ν’ αναστηθούν καβαλάρηδες.
Όνειρο κι ελπίδες το στεφάνι μου
που σε στόλισα μπροστάρη μου.
Γύρισε ν’ ανοίξεις τις πόρτες
τις μεγάλες που κλείσανε μια νύχτα.
|
Símera se ida ki anagáliasa
eséna pu se vízaksan i Mires.
Όniro ki elpídes to stefáni mu
pu se stólisa brostári mu.
Símera se ida.
Girise n’ aniksis tis pórtes
tis megáles pu klisane mia níchta.
Mázepse to spóro apó t’ alónia
ta marmarénia ke spire ta karperá choráfia
akrítes n’ anastithun kavalárides.
Όniro ki elpídes to stefáni mu
pu se stólisa brostári mu.
Girise n’ aniksis tis pórtes
tis megáles pu klisane mia níchta.
|
