Παλιάτσε, γιατί δε φοράς τα καλά σου,
ρωτούν συνεχώς τα παιδιά,
γιατί έχεις τα δυο μάγουλά σου
βαμμένα με ροζ μπογιά.
Παλιάτσε, γιατί τα φοράς τα κουρέλια,
απόκριση δώσε και πες,
γιατί τα παιδιά βάζουν τα γέλια
όταν σε βλέπουν να κλαις.
Και στο πέτο το πράσινο,
σαν το παράσημο,
το δάκρυ τ’ άσημο λαμποκοπά.
Παλιάτσε, γιατί σαν γελάς οι άλλοι κλαίνε,
ρωτάω να μάθω γιατί
κι ενώ τραγουδάς, ξάφνου σού λένε
τι τραγωδία κι αυτή.
Παλιάτσε, γιατί σαν γελάω οι άλλοι κλαίνε,
ρωτάω να μάθω γιατί
κι ενώ τραγουδάω, ξάφνου μου λένε
τι τραγωδία κι αυτή.
Και στο πέτο το πράσινο,
σαν το παράσημο,
το δάκρυ τ’ άσημο λαμποκοπά.
|
Paliátse, giatí de forás ta kalá su,
rotun sinechós ta pediá,
giatí échis ta dio mágulá su
vamména me roz bogiá.
Paliátse, giatí ta forás ta kurélia,
apókrisi dóse ke pes,
giatí ta pediá vázun ta gélia
ótan se vlépun na kles.
Ke sto péto to prásino,
san to parásimo,
to dákri t’ ásimo labokopá.
Paliátse, giatí san gelás i álli klene,
rotáo na mátho giatí
ki enó tragudás, ksáfnu su léne
ti tragodía ki aftí.
Paliátse, giatí san geláo i álli klene,
rotáo na mátho giatí
ki enó tragudáo, ksáfnu mu léne
ti tragodía ki aftí.
Ke sto péto to prásino,
san to parásimo,
to dákri t’ ásimo labokopá.
|