Ένας τρελός παραμυθάς πέρασ’ απ’ τ’ όνειρό μου
και μου ‘πε πως στα χέρια σου κρατάς το τυχερό μου,
κρατάς το μαγικό ραβδί, το μυστικό βοτάνι,
που κάνει άντρα το παιδί και το μυαλό του χάνει,
και το μυαλό του χάνει.
Μακάρι ο παραμυθάς να ‘λεγε την αλήθεια,
και τα δικά σου ψέματα να είναι παραμύθια.
Ένας τρελός παραμυθάς πέρασ’ απ’ την καρδιά μου
και μου ‘πε πως στην τσέπη σου έκρυβες τα κλειδιά μου,
αυτά που ανοίγουν ουρανούς και ξεκλειδώνουν κάστρα
κι όσα δε βάζει ανθρώπου νους όταν μετράει τ’ άστρα.
Μακάρι ο παραμυθάς να ‘λεγε την αλήθεια,
και τα δικά σου ψέματα να είναι παραμύθια.
|
Έnas trelós paramithás péras’ ap’ t’ óniró mu
ke mu ‘pe pos sta chéria su kratás to ticheró mu,
kratás to magikó ravdí, to mistikó votáni,
pu káni ántra to pedí ke to mialó tu cháni,
ke to mialó tu cháni.
Makári o paramithás na ‘lege tin alíthia,
ke ta diká su psémata na ine paramíthia.
Έnas trelós paramithás péras’ ap’ tin kardiá mu
ke mu ‘pe pos stin tsépi su ékrives ta klidiá mu,
aftá pu anigun uranus ke kseklidónun kástra
ki ósa de vázi anthrópu nus ótan metrái t’ ástra.
Makári o paramithás na ‘lege tin alíthia,
ke ta diká su psémata na ine paramíthia.
|