Ένας πατέρας βασανισμένος
στο σπίτι πάει συλλογισμένος
ποιος να ξέρει πάλι τι να του συμβαίνει
κι απ’ τα δυο του μάτια δάκρυα κυλούνε.
Κάθε βήμα που πατάει
κι ένας πόνος βαριά τόνε χτυπάει.
Είναι η ζωή του μια τυραννία
φαρμάκια, πίκρες και αγωνία
τι θυσίες θέλει σήμερα ένα σπίτι
μόνο ένας πατέρας ξέρει να μας πει.
Τι πόνους κρύβει μες στην καρδιά του
το μαρτυράνε τ’ άσπρα μαλλιά του
του σπιτιού κολόνα είναι ο πατέρας
σαν το βράχο στέκει σ’ ό,τι κι αν συμβεί.
|
Έnas patéras vasanisménos
sto spíti pái sillogisménos
pios na kséri páli ti na tu simveni
ki ap’ ta dio tu mátia dákria kilune.
Káthe víma pu patái
ki énas pónos variá tóne chtipái.
Ine i zoí tu mia tirannía
farmákia, píkres ke agonía
ti thisíes théli símera éna spíti
móno énas patéras kséri na mas pi.
Ti pónus krívi mes stin kardiá tu
to martiráne t’ áspra malliá tu
tu spitiu kolóna ine o patéras
san to vrácho stéki s’ ó,ti ki an simvi.
|