|
Ε, ρε ψεύτικε ντουνιά
άτιμε, κρυφέ φονιά
μέρα νύχτα θα μεθώ
ώσπου να σ’ εκδικηθώ.
Δεν τα θέλω τα λεφτά
έχω στο λουλά σεβντά
και σαν θες έλα να ιδείς
πως γλεντά ο χασικλής.
Θα στα κάνω όλα αυτά
να με στείλεις πιο μπροστά
στον απάνω το ντουνιά
να βρω άλλη συντροφιά.
– Ωπ, άιντε, ι !
– Ωπα, ι, ω !
– Άντε ντε !
Στο λεβέντικο χορό
τη ζωή μου θα περνώ.
– Ωπ! γεια σας παιδιά
– Ω, ω, άιντε ντε !
– Ω, ώπα, ου !
– Μωρέ τι `ν’ τούτα! Ωπα
Στο λεβέντικο χορό
τη ζωή μου θα περνώ.
|
E, re pseftike ntuniá
átime, krifé foniá
méra níchta tha methó
óspu na s’ ekdikithó.
Den ta thélo ta leftá
écho sto lulá sevntá
ke san thes éla na idis
pos glentá o chasiklís.
Tha sta káno óla aftá
na me stilis pio brostá
ston apáno to ntuniá
na vro álli sintrofiá.
– Op, áinte, i !
– Opa, i, o !
– Άnte nte !
Sto levéntiko choró
ti zoí mu tha pernó.
– Op! gia sas pediá
– O, o, áinte nte !
– O, ópa, u !
– Moré ti `n’ tuta! Opa
Sto levéntiko choró
ti zoí mu tha pernó.
|
