Στον Ωρωπό καλέ την περνάμε φίνα
Πιο καλά απ’ την Αθήνα
Τρίτη, Πέμπτη, μας δίνουν μακαρόνια
Κι ο μάγκας βγάζει χρόνια
Και την Κυριακή μας δίνουν κρέας
Τσάμπα είναι, καλέ, και ο κουρέας
Εις το πρώτο είναι το χαρμανλίκι
Και στο δεύτερο μένει το μαστούρλίκι
Και στο τρίτο το νταΐλίκι
Και στο τέταρτο, καλέ, το ζοριλίκι
Και στο πέμπτο όλ’ η λαθρεμπορία
Και στο έκτο μένει η σκευωρία
Και στο έβδομο όλ’ οι τεκετζήδες
Και στο όγδοο μένουν οι ασθενήδες
Και στο νούμερο εννέα και δέκα
Την αμολάνε όλοι αβέρτα
|
Ston Oropó kalé tin pernáme fína
Pio kalá ap’ tin Athína
Tríti, Pébti, mas dínun makarónia
Ki o mágkas vgázi chrónia
Ke tin Kiriakí mas dínun kréas
Tsába ine, kalé, ke o kuréas
Is to próto ine to charmanlíki
Ke sto deftero méni to masturlíki
Ke sto tríto to ntaΐlíki
Ke sto tétarto, kalé, to zorilíki
Ke sto pébto ól’ i lathreboría
Ke sto ékto méni i skevoría
Ke sto évdomo ól’ i teketzídes
Ke sto ógdoo ménun i asthenídes
Ke sto numero ennéa ke déka
Tin amoláne óli avérta
|